مردمداری و مردمی بودن*
اگرچه در نظام مقدس جمهوری اسلامی همه پست ها و جایگاه ها به وسیله مردم واگذار می شود ولی بعضی از آنها به شکل مستقیم و بعضی به شکل غیر مستقیم مردم در واگذاری آن نقش دارند. این تفویض و واگذاری به ویژه برای افرادی که مستقیماً به وسیله رأی مردم انتخاب می شوند، ایجاب می کنند که همیشه خود را وامدار مردم بدانند. همانگونه که یک وکیل برای رأی آوردن باید به رأی و نظر مردم توجه داشته باشد، بعد از انتخاب شدن نیز باید برای رأی و نظر مردم احترام قائل شود. اصولاً اگر یک وکیل قبل از انتخاب شدن در محافل و مجامع باید دیدگاه ها و نقطه نظرات خود را به مردم عرضه کند و به مردم امکان انتخاب بین دیدگاه های مختلف را بدهد، بعد از انتخاب باید به عکس شنونده دیدگاه ها و نقطه نظرات مردم باشد. به تعبیر دیگر اگر یک کاندیدای مجلس شورای اسلامی قبل از انتخاب شدن باید به تمام معنی زبان باشد، پس از انتخاب شدن و وکیل شدن باید به تمام معنی گوش باشد. بیش از آنکه مردم به ارتباط با یک نماینده مجلس برای انتقال خواست ها و نیازهای خود نیازمند باشند، یک نماینده مجلس به تماس با مردم برای شناخت واقعیت ها و نیازمندی های مردم و تبدیل آن به طرح و قانون نیازمند است.
حاج محمد علی قاسمی ممسنی-نخبه مخترع ممسنی-شهرستان ممسنی-رستم
نماینده ای که ارتباط خود را با مردم قطع کند و بسترهایی برای انتقال خواست های مردم فراهم نکند در قانونگذاری، پی گیری امور مردم و نظارت بر قوای مجریه و قضائیه فرد موفقی نخواهد بود. چنین فردی در بیان دیدگاه ها و در حمایت ها و مخالفت های خود همیشه به راه ناصواب کشیده خواهد شد. بسیارند نمایندگانی که در برخورد با لوایح و طرح ها و در ایفای نقش های پی گیری و یا نظارتی خود توانمند ظاهر می شوند و چون با مردم تماس نداشته و از جنس مردم نیستند مردم از فعالیت های آنان اطلاع نداشته و یا اگر اطلاع داشته باشند چندان مقبولیت اجتماعی ندارند. کسی که بعد از انتخاب شدن راه خود را از راه مردم جدا کند و در شادی ها و مصیبت ها با مردم همراه نباشد نمی تواند در بین مردم جایگاه خود را حفظ کند. مردمی بودن به مفهوم تماس تمام وقت با مردم و غفلت از پی گیری های کلی و کلان نیست. در عین حالی که یک نماینده برای شنیدن و توجه کردن به خواست های فردی افراد باید وقت بگذارد باید برای پی گیری های کلی و کلان حوزه انتخابیه نیز پی گیری های جدی داشته باشد. غرق شدن در پی گیری های موردی و فردی چه بسا ممکن است فرد را از وظایف کلی و کلان که یک نماینده عهده دار است بر حذر دارد. بسیاری از درخواست های انفرادی و شخصی مردم ممکن است جایگاه و موردی نداشته باشد و با امکانات دولت و دستگاه های اداری تناسب ندارد و یا پی گیری آن ممکن است سایرین را از حقوق حقه و قانونی خود باز دارد.
یک نماینده در عین حالی که شنونده درخواست های مردمی است ولی نباید به هر درخواستی تن در دهد و یا با نامه پراکنی های بی مورد فرد را پاسکاری نماید. همانگونه که انتقال خواسته ها و درخواست های مشروع مردم به دستگاه های اجرایی باید با قدرت و قاطعیت دنبال شود، نماینده باید در رد درخواست های نابجا و غیر مشروع نیز با قاطعیت برخورد کند. مردم همیشه از جواب های منفی یک نماینده خوشحال نخواهند شد و در بسیاری از موارد اگر جواب های منفی یک نماینده توأم با صداقت و توجیهات منطقی باشد بمراتب از پاسخ های مثبت ولی غیر واقعی، شیرین تر و راضی کننده تر خواهد بود. مردمی بودن و تواضع نماینده به مردم جرأت و جسارت می دهد تا بدون واسطه خواسته ها و دیدگاه های خود را به وی منعکس نمایند و بین خودشان و نماینده حجابی قائل نشوند. انعکاس بی پرده مشکلات مردم به نماینده ایشان را کاملاً پی گیر و فعال می کند. نمایندگانی که با مشکلات مردم چندان درگیر نشده اند از عمر دوران نمایندگی برای رفع و رجوع کار مردم استفاده نکرده و بیشتر در تعقیب و شکار فرصت های شخصی برای خود خواهند بود. نمایندگانی که به تماس با مردم اعتقاد دارند قطعاً برای این تماس ها هم برنامه دارند. تماس های بی برنامه منجر به اتلاف وقت مردم و نماینده و نارضایتی هر دو طرف خواهد شد. نماینده ای که نتواند این تماس ها را مدیریت کند ناچار به گذاشتن وقت بیشتر ولی کسب رضایت کمتری از ناحیه مردم خواهد شد. اگر چه وقت گذاشتن برای مردم و حضور در مجامع و محافل مردمی کاری پسندیده است نباید منجر به بی نظمی نماینده و غفلت وی از سایر وظایف و رسالت های وی در مجلس و پرداختن به جلسات علنی و کمیسیون ها و جلسات تخصصی و مشترک با مسئولین اجرایی گردد. طبعاً اگر نماینده ای به وظیفه و رسالت قانونگذاری خود به صورت جدی برخورد کند و با ارائه طرح ها و دفاع درست از لوایح بتواند در بین مسئولین اجرایی مقبولیت خاصی ایجاد کند در ارجاع کارهای مردمی توسط ایشان نیز با همراهی و مساعدت مسئولین اجرایی روبرو خواهد شد.
بازدیدها: 20
